Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Σελίδες

Πέμπτη 29 Απριλίου 2010

ΕΝΑΣ ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΟΣ ΕΡΩΤΑΣ


Πάντα από μικρή ονειρευόμουν έναν πρίγκηπα πάνω σε ένα άσπρο άλογο,και ας μου έλεγαν οι γύρω μου οτι δεν υπάρχουν πρίγκηπες πια!
Πάντα ονειρευόμουν έναν άνθρωπο,με τον οποίο θα αγαπιόμασταν και θα είχαμε την ιδανική σχέση και δεν θα με πλήγωνε ποτέ!
Μέχρι που κάποτε τον γνώρισα,αλλά όχι όπως τον περίμενα...
 Η ΓΝΩΡΙΜΙΑ
'Ηταν καλοκαίρι τότε και όπως διέσχιζα τον δρόμο μου βγήκε το βραχιόλι
και πριν το καταλάβω με πλησίασε ένα παιδί(και τι παιδί)λέγοντάς μου:"Δικό σου είναι αυτό το βραχιόλι;"
Σοκαρισμένη του απάντησα:"Ναι,δικό μου είναι.Δεν κατάλαβα καν οτι μου έπεσε!".
Με την πρώτη ματιά ήξερα πως μου άρεσε τρελά!Τον έλεγαν Μάριο και ήταν 16.
Με αυτά και με εκείνα συστηθήκαμε και πολύ γρήγορα γίναμε φίλοι,αλλά όχι για πολύ.....

 ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ
Είχαμε κανονίσει να βγούμε για βόλτα το απόγευμα και ανυπομονούσα να τον δω!
'Ηθελα να τον δω,να τον ακούσω,να τον αγγίξω.Αυτό μου έφτανε.
Ναι,ήμουν ερωτευμένη μαζί του!'Ενιωθα πεταλουδίτσες στο στομάχι μου και όποτε τον έβλεπα ήθελα να
του πω τι αισθανόμουν για εκείνον,αλλά αυτό που με κρατούσε ήταν ότι δεν ήθελα να χαλάσω την φιλία μας!'Ομως εκείνο το απόγευμα αποδείχτηκε το πιο ξεχωριστό!
Καθώς άρχισε να βραδιάζει καθήσαμε σε ένα πάρκο και λέγαμε διάφορα απο την καθημερινότητά μας.
Καθώς μιλάγαμε μου λέει στα καλά καθούμενα:"Πρέπει να σου μιλήσω!Δηλαδή.....εδώ και καιρό ήθελα να στο πω,αλλά δεν μπορούσα."
'Ετσι οπως ακουγόταν, νόμιζα οτι ήθελε να μου πει κάτι πολύ σοβαρό και άρχισα να ανησυχώ.
Συνέχισε λέγοντας:"Εδώ και καιρό σε σκέφτομαι συνέχεια και έχω πάψει να σε βλέπω σαν φίλη.'Αρχιζα και σε ερωτεύομαι όλο και πιο πολύ και δεν ήξερα πως να στο πω χωρίς να το πάρεις στραβά"
Εγώ τον κοιτούσα σαν χαμένη και δεν πίστευα στ'αυτιά μου!Δεν μπορούσα να αρθρώσω λέξη και δεν ήξερα πως να αντιδράσω.Αυτός χαλαρά χαλαρά συνέχισε λέγοντας:"Θέλεις να γίνεις το κορίτσι μου;"
Εγώ (αφού συνήλθα)του χαμογέλασα λέγοντας:"Ναι,δέχομαι!Δεν έχεις ιδέα πόσο ήθελα να στα πω όλα αυτά!"
Σε εκείνο το πάρκο ανταλλάξαμε το πρώτο μας φιλί και πετούσα στα σύννεφα!'Οταν ήμουν στο σπίτι χαμογελούσα σαν χαζό και ήμουν συνέχεια στον κόσμο μου!Το μόνο που ήθελα ήταν να βρίσκομαι στην αγκαλιά του.'Οποτε βρισκόμουν στη αγκαλιά του ξεχνούσα τα πάντα και δεν με απασχολούσε τίποτα.
Με απλά λόγια:ΕΙΧΑ ΒΡΕΙ ΤΟΝ ΠΡΙΓΚΗΠΑ ΜΟΥ!

 Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ
Τα είχαμε για 11 μήνες και περάσαμε τα πάντα μαζί!
Τσακωμούς,κλάματα,επανασυνδέσεις,χαρές,λύπες κλπ.Είχαν φτάσει οι πανελλήνιες και έπεσε πολύ διάβασμα,αλλά βρίσκαμε χρόνο να συναντιόμαστε.
Με το που τελείωσαν οι εξετάσεις είχαμε αποφασίσει να βρεθούμε.
Εκείνη την ημέρα μου είχε πει οτι θα πάει για επίσκεψη με τους γονείς του σε κάτι συγγενείς και με το που θα γυρνούσε θα με έπαιρνε τηλέφωνο.Εγώ περίμενα,περίμενα αλλα δεν έπαιρνε τηλέφωνο.
Είχε βραδιάσει και αυτός ήταν άφαντος!Παιρνούσαν διάφορα απο το μυαλό μου,αλλα δεν έβγαζα άκρη.'Επαιρνα τηλέφωνο,αλλα δεν το σήκωνε(πράγμα που δεν μου άρεσε καθόλου).Μάτι δεν έκλεισα όλο το βράδυ!
Την επόμενη μέρα αποφάσισα να πάω σπίτι του για να του τα ψάλλω ένα χεράκι.Λίγο πριν φτάσω στο σπίτι του είδα τον κολλητό του.Τον πλησίασα και τον ρώτησα:"Μου λες που έχει εξαφανιστεί ο Μάριος;Τον παίρνω τηλέφωνο και δεν το σηκώνει!"
Τότε με κοίταξε με ένα βλέμμα γεμάτο θλίψη.'Αρχισα να τον ρωτάω το τι συμβαίνει ώσπου τελικά μου είπε:"Δεν ήθελα να το μάθεις έτσι αλλά πρέπει να στο πω!Σήμερα το πρωί έμαθα οτι καθώς ο Μάριος και οι γονείς του ήταν στο αμάξι...τράκαραν πολύ άσχημα και δυστυχώς...δεν τα κατάφεραν"
'Εχασα την γη κάτω απο τα πόδια μου!Δεν ήθελα να τον πιστέψω!'Ηθελα να πιστεύω οτι  μου κάνουν πλάκα.Εκείνη την στιγμή γκρεμίστηκαν τα πάντα γύρω μου!
Απο εκείνη την ημέρα έπεσα σε κατάθλιψη,έβλεπα φριχτούς εφιάλτες και δεν έβγαινα απο το σπίτι.Δεν ήθελα να δω κανέναν!'Ηθελα να είμαι κλεισμένη στο δωμάτιό μου και να μην με απασχολεί τίποτα!
Είχα χάσει αυτόν που αγαπούσα με πολύ σκληρό τρόπο!Πονούσα πολύ μέσα μου και πίστευα πως αυτός ο πόνος δεν θα έφευγε ποτέ!Τότε είχα χάσει τον εαυτό μου και ήμουν κομμάτια!
Αλλά στη συνέχεια κατάλαβα πως ο Μάριος ήταν ένας άγγελος,αλλά έπρεπε να φύγει νωρίς!
'Ενα πράγμα που δεν καταλαβαίνω είναι:Γιατί έπρεπε να πεθάνει στην άσφαλτο;;;;;Γιατί έπρεπε να πεθάνει έτσι;;;;
Αλλά κανείς δεν ξέρει την απάντηση.....






Αφιερωμένο στον Μάριο που μας άφησε νωρίς.......

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΠΡΟΣΟΧΗ:Αν τα σχόλιά σας περιέχουν υβριστικά σχόλια έχω κάθε δικαίωμα να τα διαγράψω